Επιπλεον τραγουδια
ΔΕΙΛΙΝΟ
Σύννεφο τριανταφυλλί πέφτει μες στη λίμνη και γλυκό ένα φιλί φιλικό της δίνει. Σύννεφα τριανταφυλλιά σαν τα τριαντάφυλλα γέμισε η λίμνη. Μοιάζει με τριανταφυλλιά με τα τριαντάφυλλα η μικρή μας λίμνη. Γύρω γύρω ένα χορό γύρω από τη λίμνη, χαρωπό ένα χορό παιδομάνι στήνει. Σύννεφα τριανταφυλλιά σαν τα τριαντάφυλλα γέμισε η λίμνη. Μοιάζει με τριανταφυλλιά με τα τριαντάφυλλα η μικρή μας λίμνη. |
|
Το τραγούδι του κλόουν
Δεν έχεις πού να κοιμηθείς δανείσου το παπούτσι μου δεν έχεις πού να ζεσταθείς δανείσου την καρδιά μου δεν έχεις πού να πιεις νερό ξεδίψασε στο δάκρυ μου δεν έχεις πού να ονειρευτείς δανείσου τα όνειρά μου. Κρύβω βαθιά στις τσέπες μου δυο ψίχουλα ψωμί, κρύβω τον ήλιο, τα πουλιά κι ένα άσπρο γιασεμί κι όλα θα γίνουν αύριο καρβέλια, χρώματα για να χορτάσουν των παιδιών μάτια και στόματα. |
|
|
Ηλιοτρόπια
Μια κορδέλα χρυσή στα μαλλιά σου και του ήλιου το φως στην καρδιά σου, με το κίτρινο βάφω τον δρόμο και χορεύω, γελάω τον χρόνο. Σούμπι- ντούμπι- ντα, στα λιβάδια τα χρυσά, σούμπι- ντούμπι- ντα, σούμπι- ντούμπι- ντα. Σούμπι- ντούμπι- ντα, τ’ αεράκι στα μαλλιά, σούμπι- ντούμπι- ντούμπι- ντα. Και κοιμάμαι, θυμάμαι μια νύχτα ηλιοτρόπια, ονείρου συνήθεια. Ηλιοτρόπιο μέσα στ’ αγέρι, στου ζωγράφου χορεύει το χέρι. Σούμπι- ντούμπι- ντα, μες στη νύχτα τη χρυσή, σούμπι- ντούμπι- ντα, σούμπι- ντούμπι- ντα. σούμπι- ντούμπι- ντα, τραγουδάμε όλοι μαζί, σούμπι- ντούμπι- ντούμπι- ντα. Ήλιος καίει στου Νότου τα μέρη κι ο μαϊστρος τους γλάρους θα φέρει. Ένα αστέρι μιλάει στη σελήνη κι η φωνή του τραγούδι έχει γίνει. Σούμπι- ντούμπι- ντα, φεγγαράκι μου λαμπρό, σούμπι- ντούμπι- ντα, σούμπι- ντούμπι- ντα, Σούμπι- ντούμπι- ντα, τραγουδάκι θα σου πω, σούμπι- ντούμπι- ντούμπι- ντα. |
Δειλινό
Σύννεφο τριανταφυλλί πέφτει μες στη λίμνη και γλυκό ένα φιλί φιλικό της δίνει. Σύννεφα τριανταφυλλιά σαν τα τριαντάφυλλα γέμισε η λίμνη. Μοιάζει με τριανταφυλλιά με τα τριαντάφυλλα η μικρή μας λίμνη. Γύρω γύρω ένα χορό γύρω από τη λίμνη, χαρωπό ένα χορό παιδομάνι στήνει. Σύννεφα τριανταφυλλιά σαν τα τριαντάφυλλα γέμισε η λίμνη. Μοιάζει με τριανταφυλλιά με τα τριαντάφυλλα η μικρή μας λίμνη |
|
|
Ο Κυρ Αντώνης
Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ. Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά. Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε, τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή. Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ’ όνειρό του ζει μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή. Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε, τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή. Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί. Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή αφού για πάντα μες τ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει. |
Τρελοβάπορο
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα-μάινα» Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μέσ' στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα! |
|