Νανούρισμα
Εισ' εσυ η ελπίδα μου η χρυσή χαρά κρυφή που σ΄έχω δυο φορές παιδί εισ' εδώ ο λόγος για να ζω που σ' αγαπώ διπλά απο κόρη κι απο γιο να 'μαι ένας άγγελος στο πλάι σου μια προσευχή στο μαξιλάρι σου και για κρεβάτι να' χεις μια αγκαλιά να ζεις σε κήπουςς όλο αρώματα και σ' ουρανούς γεμάτους χρώματα της ομορφιάς να δεις τον βασιλιά Ειμ' εγώ να σε παρηγορώ φρουρός να μπω ποτέ μη σου συμβεί κακό εισ' εδώ ο λόγος για να ζω που σ' αγαπώ διπλά απο κόρη κι απο γιο να 'μαι ένας άγγελος στο πλάι σου μια προσευχή στο μαξιλάρι σου και για κρεβάτι να' χεις μια αγκαλιά να ζεις σε κήπουςς όλο αρώματα και σ' ουρανούς γεμάτους χρώματα της ομορφιάς να δεις τον βασιλιά |
|
Γεια στα χέρια σου γιαγιά
Να 'χαμε, τι να 'χαμε πέντ' έξι κεφτεδάκια μια κατσαρόλα τραχανά δυο τρία γιουβαρλάκια με άνηθο και μαϊντανό και με πιπέρι κόκκινο! Να 'χαμε, τι να 'χαμε αρνίσια παϊδάκια ένα ταψί με μουσακά και λίγα ντολμαδάκια με αβγολέμονο παχύ να έχουνε περιχυθεί. Αχ, γεια στα χέρια σου, γιαγιά που φτιάχνεις τα καλά φαγιά! Να 'χαμε τι να 'χαμε τηγανητές πατάτες κοτόπουλο και γίγαντες και γεμιστές ντομάτες χορτόπιτα, κοκκινιστό κι ένα παστίτσιο αχνιστό. Αχ, να 'σουνα εδώ, γιαγιά που φτιάχνεις τα καλά φαγιά! Να 'χαμε, τι να 'χαμε και τι να λέμε τώρα πεινάω πολύ κι είναι νωρίς και δεν περνάει η ώρα. |
Τση γιαγιάς τα παραμύθια
Μια φορά γιε μου κι έναν καιρό βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό... Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά έτοιας λογής ν’ αρχίζει και σε καιρούς αλλοτινούς ο νους τση ν’ αρμενίζει. Να μου μιλεί σιργουλευτά για κείνα και για τ’ άλλα για μαγικά, για έρωτες, για φονικά μεγάλα. Για βασιλιάδες νιους καλούς που κάστρα επατούσαν τσι μάισσες και τα θεριά σκοτώναν κι ενικούσαν. Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς δόξευγε το μυαλό μου στον κόσμο των παραμυθιών γύριζ’ ο λογισμός μου. Έσβησ’ ο χρόνος ο κακός μαζί με τη χαρά μου τσι ιστορίες τση γιαγιάς από τα όνειρά μου. Κι έρχουντ’ απ’ τον παλιό καιρό Θε μου να `ταν αλήθεια ώρες αεροφύσημα κείνα τα παραμύθια. Μην κλαις μικρή μου και πληγές ανοίγεις μου στα στήθη εμείς οι δυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι. |
|
|
Νανούρισμα της γιαγιάς
Τι να κάνω δεν κατέχω να σου τραγουδήσω θέλω και καλή φωνή δεν έχω Τρέχω στο ποτάμι, τρέχω τ' αηδονάκι να σου φέρω κι αν δεν το βρω κι αν μου φύγει τρέχω για να παραγγείλω στο τζιτζίκι και στο γρύλο Τρέχω στο λιβάδι πέρα στην αυλή μας να σου φέρω το βοσκό με τη φλογέρα Τι να κάνω δεν κατέχω θέλω να σε νανουρίσω και γλυκά να σε κοιμίσω και καλή φωνή δεν έχω |
Πομ Πομ Πομ
Του μπου λάλιλι λίλι μπαμ Του μπου λάλιλι λίλιλι μπαμ μπαμ Του μπου λάλιλι λίλι μπαμ Του μπου λάλιλι λίλιλι μπαμ μπαμ μπαμ λίλι μπαμ μπαμ, λίλι λίλι μπαμ μπαμ λίλι μπαμ μπαμ, λίλι λίλι μπαμ Πήρανε τις κουβαρίστρες και τις κάναν πολεμίστρες, η γιαγιά κλωστή δε θα ‘βρει, ούτε άσπρη, ούτε μαύρη. Πήραν όλα τα βελόνια και τα κάνανε κανόνια, η γιαγιά μπροστά στην πόρτα, ρίζωσε σαν τ’ άγρια χόρτα. Πήρανε και τα κουμπάκια και τα κάναν στρατιωτάκια, η γιαγιά λοιπόν που λέτε στην αυλή σταυροκοπιέται. Πήρανε την δαχτυλήθρα και την κάναν κολυμπήθρα, να βαφτίσουν το παιχνίδι που η γιαγιά το ξέρει ήδη Η γιαγιά τα ραφτικά της τα επέταξε μακριά της, έγινε παντού Ειρήνη και στα εγγόνια κρίνους δίνει Η γιαγιά τα ραφτικά της τα επέταξε μακριά της, έγινε παντού Ειρήνη και στα εγγόνια κρίνους δίνει |
|
Καλημέρα
Καλημέρα όλη μέρα! Καλημέρα πέρα ως πέρα! Καλημέρα στις μαμάδες καλημέρα στους μπαμπάδες καλημέρα στους παππούδες καλημέρα στις γιαγιάδες. |
ΚΑΝΤΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ
Τώρα που έγινες μικρή κι εγώ μεγάλωσα μέσα στη μνήμη μας χωρέσανε δυό θάλασσες τραγούδια Στις προσδοκίες σου σιγά - σιγά σκαρφάλωσα μέσα από δρόμους όλο αγκάθια και λουλούδια. Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά τό 'χα κρύψει βαθιά στην ψυχή μου όταν είπες γλυκά του παιδιού μου ο γιός είναι δύο φορές το παιδί μου Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά να το κρύψεις καλά στην ψυχή σου και να λες, τρυφερά, του παιδιού σου ο γιός είναι δύο φορές το παιδί σου. |
|
Ο παππούς και η γιαγιά
Χθες μες το συρτάρι Τι βρήκα; αν ξέρεις, πες! Μια παλιά φωτογραφία μ’ αναμνήσεις μου πολλές. Είναι ο παππούς μου, είναι η γιαγιά, που με πάει ο νους μου; στη δικιά τους αγκαλιά (2) Στο τζάκι καθισμένοι να με κρατούν σφικτά ακούω ιστορίες, παραμύθια μαγικά. Ε, και κάπου κάπου όταν έλειπε η γιαγιά σκαρώναμε με τον παππού κάποια σκανταλιά! |
|
|
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
Αν χωρούσα κι εγώ στο μικρό σου πλανήτη αν ζητούσες να 'ρθω να μην σ' έχει η λύπη Τον παλιό μου εαυτό θα τον άφηνα πίσω τον κρυμμένο ουρανό της καρδιάς σου να ζήσω Στο μακρινό σου το αστέρι να μου κρατάς σφιχτά το χέρι μικρέ μου πρίγκιπα κοιμήσου κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου Αν ζητούσες να 'ρθω στο μικρό σου τ' αστέρι αν μπορούσα να δω της ψυχής σου τα μέρη Θα νικούσα το εγώ που εδώ με κρατάει έναν κόσμο να βρω και τους δυο να χωράει Στο μακρινό σου το αστέρι να μου κρατάς σφιχτά το χέρι μικρέ μου πρίγκιπα κοιμήσου κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου |