ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Μουσική σημειογραφία ή μουσική γραφή ονομάζεται κάθε συμβολογραφικό σύστημα, μέσω του οποίου καταγράφονται τα διάφορα είδη μουσικής.
Στον αρχαίο κόσμο δεν υπήρχε ένα αποτελεσματικό και κοινά αποδεκτό σύστημα καταγραφής της μουσικής. Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και άλλοι λαοί, είχαν δημιουργήσει τα δικά τους συστήματα, αλλά δεν είχε επικρατήσει κάποιο από αυτά. Τον 6ο αι. μ.Χ. ο πάπας Γρηγόριος ο Μέγας τελειοποίησε μια παλαιότερη προσπάθεια σημειογραφίας των αρχαίων Ελλήνων με σύμβολα της αλφάβητου. Τον 7ο αι. προστέθηκαν κάποια νέα σύμβολα, τα νεύματα. Τον 9ο αι. έκανε την εμφάνιση του το «μονόγραμμο»• αργότερα οι γραμμές έγιναν τέσσερις και δημιουργήθηκε το τετράγραμμο και μόλις τον 16ο αι. εμφανίστηκε το γνωστό μας πεντάγραμμο.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν από τις αρχές του 5ου αι. π.Χ. συστήματα μουσικής γραφής. Ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. ο Πίνδαρος έστελνε σε άλλες πόλεις-κράτη το κείμενο και τη μουσική των ποιημάτων του! Οι αρχαίες ελληνικές παρτιτούρες που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας είναι μερικές δεκάδες. Η πιο γνωστή είναι αυτή που βρέθηκε στους Δελφούς και περιλαμβάνει δυο δελφικούς ύμνους στον Απόλλωνα, ενώ η πιο ευανάγνωστη και καλοδιατηρημένη βρίσκεται στο Μουσείο της Κοπεγχάγης. Πρόκειται για την επιτύμβια στήλη του Σεικίλου που φέρει επιγραφή και μελωδία γραμμένη με φωνητικά σύμβολα και ενδείξεις ρυθμικής!
Στον αρχαίο κόσμο δεν υπήρχε ένα αποτελεσματικό και κοινά αποδεκτό σύστημα καταγραφής της μουσικής. Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και άλλοι λαοί, είχαν δημιουργήσει τα δικά τους συστήματα, αλλά δεν είχε επικρατήσει κάποιο από αυτά. Τον 6ο αι. μ.Χ. ο πάπας Γρηγόριος ο Μέγας τελειοποίησε μια παλαιότερη προσπάθεια σημειογραφίας των αρχαίων Ελλήνων με σύμβολα της αλφάβητου. Τον 7ο αι. προστέθηκαν κάποια νέα σύμβολα, τα νεύματα. Τον 9ο αι. έκανε την εμφάνιση του το «μονόγραμμο»• αργότερα οι γραμμές έγιναν τέσσερις και δημιουργήθηκε το τετράγραμμο και μόλις τον 16ο αι. εμφανίστηκε το γνωστό μας πεντάγραμμο.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν από τις αρχές του 5ου αι. π.Χ. συστήματα μουσικής γραφής. Ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. ο Πίνδαρος έστελνε σε άλλες πόλεις-κράτη το κείμενο και τη μουσική των ποιημάτων του! Οι αρχαίες ελληνικές παρτιτούρες που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας είναι μερικές δεκάδες. Η πιο γνωστή είναι αυτή που βρέθηκε στους Δελφούς και περιλαμβάνει δυο δελφικούς ύμνους στον Απόλλωνα, ενώ η πιο ευανάγνωστη και καλοδιατηρημένη βρίσκεται στο Μουσείο της Κοπεγχάγης. Πρόκειται για την επιτύμβια στήλη του Σεικίλου που φέρει επιγραφή και μελωδία γραμμένη με φωνητικά σύμβολα και ενδείξεις ρυθμικής!
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ
Ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 μ.Χ. σε επιτύμβια στήλη.
Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας.
ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ,
ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ.
ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ,
ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ.
Απόδοση στη νέα Ελληνική:
Όσο ζεις λάμπε,
καθόλου μη λυπάσαι.
Για λίγο διαρκεί η ζωή,
ο χρόνος απαιτεί την πληρωμή του.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Τηλλυρκώτισσα
"Έσιει έ-ναν ά-στρον τζαι εν- μιτσίν μες στους- εφτά -πλανή-τες, μαυρομμάτα μου
Τζαι πιά-σαμε- μες στην -καρκιάν τα λό-για που -μου εί-πες, γιαλλουρούδα μου
Τζαι ‘πή-αν τζ’ εί-παν της- πελλής πως εν -να πά-ω πέ-ρα, μαυρομμάτα μου
Τζαι μά-γιεψεν -τη θά-λασσαν τζαι ‘σή-κωσεν -αέ-ραν, γιαλλουρούδα μου
Τζ’ άνταν- της εί-πουν “έ-σσε ‘γειάν” Εστέ-κετουν- τζαι ‘θώ-ρεν, μαυρομμάτα μου
Πέντε- μαντή-λια ‘μού-σσιεψεν τζαι την- σαγιάν- που εφό-ρεν, γιαλλουρούδα μου."
Απόδοση την Ν.Ελληνική
"Έχει ένα αστέρι και είναι μικρό μεσ΄ τους εφτά πλανήτες, μαυρομμάτα μου.
Και με πείραξαν τα λόγια που μου είπες, γαλανομμάτα μου.
Και πήγαν και της είπαν της παλαβής πως θεν να πάω πέρα.
Και μάγεψεν την θάλασσα και σήκωσεν αέρα.
Και όταν της είπα "'Εχε γειά", έμεινε να με βλέπει.
Και πέντε μαντήλια έβρεξε και την κάπα που φορούσε."
ΑΥΡΑ
Από την πόρτα σαν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που `χεις κρύψει
Ρεφραίν
Γιατί είμ’ αέρας που περνά, μέσα στης πόλης τα στενά και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ’ είμαι αύρα εσπερινή πνοή καθάρια ζωντανή που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Από την πόρτα σαν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που `χεις κρύψει
Ρεφραίν
Γιατί είμ’ αέρας που περνά, μέσα στης πόλης τα στενά και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ’ είμαι αύρα εσπερινή πνοή καθάρια ζωντανή που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές
Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ’ ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά
Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά
Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει “τους ξεφύγαμε”
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές
Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ
ένα_καράβι_παλιό_σαπιοκάραβο.pdf | |
File Size: | 40 kb |
File Type: |
ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ Ξεκινάμε πάμε μακρυά, σ’ άλλες χώρες, σ' άγνωστα νερά (2) στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ, πάντα ο νους μου θα 'ναι στο νησί.(2) Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει κι από τα μάτια σβήνει η στεριά, μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια.(2) Γύρω γύρω η θάλασσα γυαλί μα η σκέψη μου έγινε πουλί.(2) λάμπει ο ήλιος τώρα από ψηλά, στο μυαλό μου έρχονται πολλά.(2) Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει κι από τα μάτια σβήνει η στεριά, μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια.(2) |
|